DE STEM VAN VINGERS – ROBIN

Theatermaker Thomas Bellinck en journalist Said Reza Adib werken sinds enkele jaren op lange afstand samen. Die afstand is geen keuze, maar het gevolg van een grensregime dat de internationale beweging van de ene promoot en van de andere belemmert. Een reis die voor de ene acht uur duurt, duurt voor de andere acht jaar. Omdat het voor Thomas en Reza haast onmogelijk is om hetzelfde podium te delen, schreven ze samen een hoogstpersoonlijke tekst voor performers Musia Mwankumi en Jeroen Van der Ven. Vanuit de richeltjes en groefjes die kriskras over de huid van hun vingertoppen lopen, zoomen ze uit. Naar een wereld waarin aangeboren huidpatronen laptops versleutelen. En waarin vingers door overheden worden opgevorderd als meetinstrument - om te bepalen wie waar welkom wordt geheten. 

Vingerafdrukken werden voor het eerst gebruikt als bewijsmateriaal bij inbraken en om documenten te ondertekenen onder de Chinese Qin-dynastie. 2.000 jaar later zetten Europeanen ze in als technologie voor bevolkingscontrole. Na het neerslaan van de Indische Onafhankelijkheidsoorlog van 1857, begonnen Britse koloniale ambtenaren te experimenteren met het nemen van vingerafdrukken om hun administratieve greep te versterken. Na India volgde Zuid-Afrika, dat een eeuw lang zou dienen als koloniaal laboratorium voor vormen van biometrisch bestuur die vandaag ingang vinden over de hele wereld. In 2015 stuurde de Europese Commissie een werkdocument uit waarin sprake is van opsluiting en dwang om de vingerafdrukken te verkrijgen van mensen die asiel aanvragen of die de EU binnenkomen zonder officiële toestemming. Mensen die verplicht worden om hun vingerafdrukken af te staan, worden in het document ‘datasubjecten’ genoemd: dragers van leesbare informatie. De nieuwste generatie scanners registreert ondertussen niet langer de opperhuid, maar is vandaag in staat om een lichaam onderhuids te lezen, op het niveau van de cellen in de dermis die de lijnen in onze vingertoppen genereren.

robinbrussels.be